Hemingbird: longreads publiceren via je Twitter-account
Ik schrijf stukjes over van alles en nog wat. Over onze konijnen, een fruitvliegjesplaag bij ons in huis, noem maar op. Tot voor kort publiceerde ik die stukjes op Facebook. Daarnaast onderhield ik een tijdje een blog. Eerst in Wordpress, toen in Tumblr, en toen weer in Wordpress, en ga zo maar door. Maar het was allemaal net niet wat ik zocht.
Wordpress en Tumblr zijn me te 'zwaar'. Voordat je het weet ben je meer aan het pielen met opmaak en instellingen dan dat je bezig bent met waar het om draait: schrijven. Daarbij lenen mijn stukjes zich niet echt voor een blog. Ze missen een centraal thema en er is geen enkele regelmaat te ontdekken in de frequentie waarmee de stukjes verschijnen.
En Facebook. Tja. Wat moet ik daar nog over zeggen. Het is verworden tot een open riool dat wemelt van de randdebielen, reclames en andere rotzooi, om nog maar te zwijgen van de ongebreidelde manier waarop het platform data verzamelt, combineert, lekt en verkoopt. Bovendien komen posts op Facebook meestal niet verder dan familie en vrienden, met als gevolg een heleboel "beleefdheidslikes". Leuk en aardig allemaal, maar iedere schrijver, aspirant of pro, heeft toch stiekem wel de hoop dat zijn of haar schrijfsels in wat bredere kring worden gelezen?
Een keer is het me gelukt om met een schrijfsel de grote massa te bereiken, en wel met het stuk Ik moet dat volk hier niet. Het werd enthousiast geliked en gedeeld, en niet alleen door vrienden en familie, maar ook door journalisten van dagbladen. In korte tijd werd het zo'n 180.000 keer gelezen. Detail: ik publiceerde het stuk niet als post op Facebook en ook niet als blog op Wordpress of Tumblr. Het was een individuele, losse pagina op het internet, die ik vervolgens op de juiste plekken 'plugde' via social media, waaronder op Twitter. De statistieken wezen later uit dat juist Twitter mijn stuk vleugels had gegeven.
180.000 lezingen. Daar kan menig topschrijver een puntje aan zuigen. Hoe zou ik dat succes vaker kunnen herhalen? Natuurlijk moest ik daarvoor lezenswaardige stukjes schrijven. Maar, zo realiseerde ik me ook, al zou ik nog zulk prachtig proza componeren, mijn werk zou bij voldoende mensen buiten mijn eigen kring onder ogen moeten komen om echt bereik te genereren. En Twitter was daarvoor het aangewezen publicatiemedium. Dat had het succes van mijn eerdere artikel wel uitgewezen.
Maar posts op Twitter mogen maar 280 karakters lang zijn. Hoe kon ik Twitter dan toch gebruiken als publicatiemedium voor langere schrijfsels zonder daarvoor een fullblown Wordpress- of Tumblr-blog te hoeven optuigen en te onderhouden?
Nou, dat blijkt dus gewoon te kunnen, met Hemingbird. Je hoeft je alleen maar eenmalig aan te melden met je Twitter-account. Daarna fungeert Hemingbird als een geïntegreerd verlengstuk van je Twitter-account en kun je lange artikelen schrijven en delen via je Twitter-account. Je hoeft je niet druk te maken over opmaak en zo. Hemingbird publiceert je artikel standaard in een overzichtelijke layout die geschikt is voor longreads. Het is een kwestie van je artikel schrijven (of knippen en plakken vanuit je favoriete tekstverwerker), er een titel, tussenkopjes en een omslagfoto aan meegeven, en op 'Publish!' klikken. Dat is alles. Deel je je artikel op Twitter (of op andere social media, want dat kan ook gewoon), dan krijgt het op je tijdlijn automatisch zo'n mooie indeling mee, dus met zo'n mooi miniatuur van je afbeelding met daaronder vetgedrukt de titel en een korte samenvatting.
Het gebruik van Hemingbird is gratis en je hebt alleen je Twitter-account nodig om ermee aan de slag te gaan. Vederlicht, dus. Heerlijk toch?